Są to lądowe rośliny, które jako pierwsze przystosowały się do życia na lądzie. Są typowym przykładem organowców, posiadają zróżnicowane tkanki i organy. Pokoleniem dominującym jest sporofit, ale gametofit w tej fazie jest zazwyczaj jeszcze rośliną niezależną.
Do paprotników, zaliczamy trzy grupy: widłakowe, skrzypowe, paprociowe.
Na przykładzie paprotki zwyczajnej, sporofit podzielony jest na odrębne organy. Od dołu występują korzenie, które są krótki i silnie rozgałęzione. Występuje tam pełen podział na tkanki. Następnie mamy łodygę, którą możemy podzielić na skórkę; tkankę wzmacniającą oraz tkankę miękiszową. Tkanka wzmacniająca znajduje się pod skórką łodygi, i zapewnia łodydze odporność na zginanie czy też inne mechaniczne urazy. Pod tkanką wzmacniająca znajduje się tkanka miękiszowa, której głównym zadaniem jest przewodzenie substancji odżywczych. Kolejnym elementem są liście, posiadają one dużą blaszkę liściową. Dzielimy ją na trofofile i sporofile. Te pierwsze, przeprowadzają fotosyntezę i są zielone, a te drugie wytwarzają zarodniki. Sporofile różnią się także od zwykłych liści tworząc kłos zarodn ionośny. Na sporofilach wytwarzane są zarodnie, czyli miejsce wytwarzania zarodników.
A gametofit zbudowany w postaci plechowej, i nie ma zróżnicowanej struktury ze względu na tkanki oraz organy. Do podłoża jest przytwierdzony chwytnikami, a na spodzie liścia powstają gametangia czyli narządy rozrodcze które dzielimy na rodnie i plemnie . Tam przebiega przemiana pokoleń, i możemy wymienić w tym zakresie paprotniki jednozarodnikowe i paprotniki róźnozarodnikowe.
Jednozarodnikowe produkują tylko jeden typ zarodników ( ponieważ są obupłciowe):
Oraz różnozarodnikowe, które wytwarzają dwa rodzaje zarodników ? makrospory i mikrospory. Makrospory kiełkują w gametofit żeński, a mikrospory w gametofit męski.